Szybki Tramwaj Kolejowy

Na zapchane wałbrzyskie ulice lekarstwem niekoniecznie musi być ciągle obiecywana, a niewybudowana obwodnica. Lekarstwem może być reaktywacja tramwajów. Poniżej prezentujemy koncepcję Szybkiego Tramwaju Kolejowego, jaką opracował Instytut Rozwoju i Promocji Kolei. To, że w Europie odchodzi się w kierunku ekologicznego transportu świadczy kilka przykładów.

Na tramwaje postawił niedawno irlandzki Dublin, gdzie w 2004 roku otworzono dwie pierwsze linie LUAS [zobacz foto: deadlyphoto.com]. Najpierw 30 lipca uruchomiono linię zieloną następnie 28 września linię czerwoną. LUAS cieszy się wielkim powodzeniem wśród podróżnych.
Na ekologiczny transport miejski stawia też Opole, które niedawno zaprezentowało prototyp kolejki powietrznej [zobacz foto: gazeta.pl]. Budowę mają sfinansować prywatne firmy ze Szwecji. Czyli okazuje się, że przy odrobinie dobrej woli można znaleźć nowych inwestorów.


A oto koncepcja:

Instytut Rozwoju i Promocji Kolei proponuje wprowadzenie w Wałbrzychu Szybkiego Tramwaju Kolejowego, który wykorzysta torowisko kolejowe pod zarządem PKP PLK na odcinku od stacji Wałbrzych Szczawienko do stacji Wałbrzych Miasto. Ponadto kolej wykorzysta jednotorową bocznicę kolejową ze st. Szczawienko do osiedla Podzamcze. Oba te odcinki zostały zaznaczone na granatowo na schemacie orientacyjnym poniżej.

Od podstaw wybudowane zostaną dwa odcinki torowiska (na schemacie w kolorze różowym):
- w pierwszej fazie fragment od linii kolejowej PKP do głównego węzła komunikacyjnego Wałbrzycha, placu Grunwaldzkiego (ok. 1 km),
- w okresie późniejszym, przedłużenie linii wzdłuż os. Podzamcze, by ułatwić korzystanie z tramwaju kolejowego i polepszyć dostępność systemu dla mieszkańców tego największego osiedla.

Szybki Tramwaj Kolejowy przejąłby główny potok pasażerski w mieście i kursowałby z 30-minutową częstotliwością w okresie rozruchu. Częstotliwość wzrosłaby do 15 minut w późniejszym okresie eksploatacji. System takiej kolei miejskiej w tym regionie ma ogromne możliwości rozwoju, na przykład w kierunku Świdnicy lub Boguszowa-Gorce.




Opis koncepcji:

Idea powrotu komunikacji szynowej do tej konurbacji narodziła się kilkanaście lat po jej zlikwidowaniu w roku 1966. Zalecanym wydaje się w dzisiejszej sytuacji wprowadzenie połączenia szynowego z wykorzystaniem istniejących szlaków kolejowych w tej konurbacji. Największe natężenie przewozów komunikacją miejską notuje się na trasie do osiedla Podzamcze. Szczęśliwie się składa, że możliwe jest wykorzystanie linii kolejowej prowadzącej w rejon os. Podzamcze będącej fragmentem dawnej linii do Szczawna-Zdroju oraz wprowadzenie szynowej komunikacji miejskiej na odcinku od stacji Wałbrzych Szczawienko do stacji Wałbrzych Miasto (ze zmianą kierunku na st. Szczawienko). W dalszej części trasy należy wykorzystać istniejący fragment torów prowadzący w kierunku dawnego dworca kolejowego Śląskiej Kolei Górskiej (obecnie po śladzie tej linii kolejowej poprowadzono arterię o znamiennej nazwie ul. Kolejowa), który znajdował się w miejscu obecnego dworca PKS w bezpośredniej bliskości największego węzła komunikacyjnego Wałbrzycha, placu Grunwaldzkiego. Konieczna byłaby tu budowa torowiska, jednak jest to dość niewielki fragment w porównaniu z budową od zera całej linii, jak kiedyś planowano. Przed laty istniała koncepcja budowy konwencjonalnej linii tramwajowej na os. Podzamcze (projekt "Szyna Wałbrzyska"), jednak nie wyszedł on poza fazę studiów. Dziś wydaje się wprost pożądanym wprowadzenie komunikacji szynowej w tej najważniejszej w mieście relacji. Możliwy jest tu tramwaj dwusystemowy bądź pojazd spalinowy w stylu miasta Zwickau, tzn. spełniający wymogi tramwajowe. Wykorzystanie pojazdu spalinowego jest zalecane ze względu na brak elektryfikacji bocznicy do os. Podzamcze. W późniejszym okresie czasu możliwe jest wprowadzenie taboru elektrycznego – na przykład nowoczesnych tramwajów dwusystemowych. Wówczas tabor spalinowy obsługiwałby relacje np. do Świdnicy.


Przybliżony kosztorys:
Koszt taboru od 12 do 15 mln PLN.
Pojazdy szynowe (3 sztuki) proponowane tutaj to najnowszy spalinowy autobus szynowy ‘Tramper’ prod. ZNTK Poznań (na zdjęciu) lub inne pojazdy. Pojazd produkowany w Poznaniu zabiera 90 pasażerów (38 miejsc siedzących oraz dla osoby niepełnosprawnej). Ma długość ponad 16 metrów, w środkowej swojej części jest niskopodłogowy. Wyposażony został w cztery pary drzwi. Zaletą autobusu jest możliwość zestawiania dwóch i więcej pojazdów. Koszt jego produkcji to około 2,5 miliona złotych.
Koszt budowy brakującego fragmentu torowiska - pierwsza faza, odcinek jednotorowy - od linii PKP do placu Grunwaldzkiego: szacunkowy koszt 6 mln PLN.
Koszt dostosowania infrastruktury kolejowej i budowy przystanków: nieznany, szacunkowo 400-650 tysięcy PLN.
Finansowanie:
Wkład miasta, fundusze strukturalne Unii Europejskiej, fundusze województwa, fundusze celowe, wkład rządu centralnego.
Realizacja:
Zarząd miasta ogłasza przetarg na obsługę linii i jej uruchomienie. W Polsce istnieje kilku licencjonowanych przewoźników kolejowych (operatorów), poza PKP S.A. są to m. in. Connex, SKPL.

Z racji na komercyjny charakter przedsięwzięcia i ogrom komplikacji związanych z uruchomieniem systemu zaleca się wykorzystanie prywatnego operatora „Wałbrzyska Kolej Miejska sp. z o.o.” do realizacji tego zadania. Zadanie to jest skomplikowane - potrzeba budowy fragmentu nowej linii, adaptacja istniejących bocznic.

Poczytaj więcej o Tramwajach w Wałbrzychu TUTAJ.